Մայրենի

Ամառային ճամբարի իմ նախագիծը

Ճամբարին երբ մենք գնանք դպրոց,ուզում եմ համակարգիչներով զբաղվենք:Շատ եմ ուզում որ ճամբորդությունների շատ գնալ,նաև ուզում եմ որ մեզ հետ բերենք ռոլիկներ,սկեյթներ և այլ հետաքրքիր բաներ:Ուզում եմ որ հեծանիվներ վարել,հուսով եմ որ այս երկու շաբաթում մենք կանցկացնենք շատ լավ և հետաքրքիր,և շատ ուրախ կանցկացնենք ամառային արձակուրդները

Վերլուծություն

Ես հավանեցի ստեղծագործությունը և հասկացա որ պետք չէ գլուխ գովալ ինչպես գեղեցիկ եղևնին:Իսկ հետո պետք չէ նեղվել որ նրա ճյուղերը կտրեցին,մարդկանց օգնելը լավ բան է:Եվ երկուսնել շատ երջանիկ էին:Ես համաձայն եմ այս ստեղծագործության հետ, որովհետև ես չէմ սիրում գլուխ գովալ դա շատ վատ բան է,իսկ ծառումուռ եղևնին սկզբում շատ վատ զգաց իրեն...

ԱՆԱՆՈԻՆ ՍԵՐ

Իմաստուն խոսքեր սովորեցի ես,
Որ հրապուրեմ զորությամբ մթին,
Հոգիդ կախարդեմ ու հմայեմ քեզ,
Ինձ այրող հուրը նետեմ քո սրտին։

Բայց բոլոր խոսքերն իզուր են արդեն,
Թալիսմանները՝ մեռած և անուժ,
Հըմայք և դյութանք անզոր են քո դեմ...
— Արդյոք ո՞վ գիտե անունըդ անուշ...

Ինձ դուր եկավ այս բանաստեղտության մեջ, որ շատ գեղեցիկ խոսքերով էր:
Բանաստեղտությունը  ինձ հիշեցրեց

1936 թվականի գարնանը նրա աճյունը տեղափոխվեց Հայաստան և հողին հանձնվեց Երևանում՝ մշակույթի գործիչների պանթեոնում։
Կոմիտասը՝ Սողոմոն Գևորգի Սողոմոնյանը, ծնվել է 1869 թվականի սեպտեմբերի 26-ին Անատոլիայի (Թուրքիա) Կուտինա (Քյոթահիա) քաղաքում։ Նրա հայրը՝ Գևորգ Սողոմոնյանը, կոշկակար էր. միևնույն ժամանակ նա երգեր էր հորինում և օժտված էր գեղեցիկ ձայնով։ Երաժշտական վառ ունակություններով աչքի էր ընկնում նաև կոմպոզիտորի մայրը՝ Թագուհին, որը գորգագործուհի էր։ 
Անուրախ ու զրկանքներով լի էր Կոմիտասի մանկությունը։ Նա կորցրեց մորը, երբ չկար նույնիսկ մեկ տարեկան։ Հոր զբաղվածության պատճառով երեխայի խնամքն իր վրա վերցրեց տատը։ Յոթ տարեկանում Կոմիտասն ընդունվեց տեղի չորսդասյան դպրոցը, որն ավարտելուց հետո հայրը նրան ուղարկեց Բրուսա՝ ուսումը շարունակելու։ Վերջինս Կոմիտասին չհաջողվեց, եւ չորս ամիս անց նա տուն դարձավ բոլորովին որբացած. վախճանվել էր հայրը, իսկ Սողոմոնն ընդամենը 11 տարեկան էր...






Շարադրություն

Ձյուն էր գալիս բաց երդիքեն,մեր ծեր կատուն քնում էր,ու թոնրի պուտուկները երգում
էին.Պատից կախած լամպը,մեր սև կատվի պես կախած լամպը անջատվում էր:Դրսում ձյուն էր գալիս,իսկ մեր տունը տաքացնում էր թոնիրը:Հանկարծ դուռը թակում է քեռիս.իսկ կատուն կողքս քնածեր և դռսում ձյուն էր գալիս:

Վարժ.3
Արևը հանգչում է հեռվում,
Գետից բարձրանում է մշուշ:

• Ի՞նչ ես կարծում` լինել առանձին կարծիքի ու համոզմունքի և հարգել իրար ու նույնիսկ միասին ուրախանալը անկարելի՞ բան է:

             2.Հարգել միմյանց կարծիքն ու սիրել,ուրախանալ միասին անհնարին բան չէ:Պետք է լինել բարեհոգի,ընկերասեր և ուրախ:

Վարժ.1

Անահ-անվախ
աղետ-փորձանք
խինդ-ծիծաղ
ճերմակ-սպիտակ
ակունք-սկիզբ
բոց-հրեղեղ
խավար-մութ
ավար-ապրուստ
գերիչ-գերավար

Վարժ.3

Իրական-Թողի երկիրն իմ հայրենի,անահ անցա Արաբ ու Հինդ:

Երևակայական-Տեսա մարդիկ չորսգլխանի,տեսա հազար աղետ ու խինդ: Տեսա երկրի ծայրը վերջին,և դրախտի դուռը կրակ: վ փերիներ քնքուշ ու սև, աչքերը բոց իրենք խավար,և խերիներ տեսա թեթև,փրփուրի պես ճերմակ ու վառ: Չկա քեզնից գերիչ երազ,քո անունից անուշ անուն:

Հովհաննես Թումանյան 
քառյակներ

1.

Երկու դարի արանքում,

Երկու քարի արանքում,

Հոգնել եմ նոր ընկերի

Ու հին ցարի արանքում:

2. Ե՛տ չեկա՜վ…

Գնա՜ց, գնա՜ց, ետ չեկավ,

Անկուշտ մահին, սև հողին

Գերի մնաց, ե՜տ չեկավ:

3.

Արևելքի եդեմներին իջավ պայծառ իրիկուն,

Հեքիաթական պալատներում սպասում են իմ հոգուն.

Ի՜նչ եմ շինում էս ցեխերում, աղմուկի մեջ վայրենի…

Ա՜խ, թե նորից գտնեմ ճամփան դեպի էնտե՜ղ, դեպի տու՜ն…

4. Մեռա՜ն, մեռա՜ն.. Եվ ահա,

Խառնվել են կյանք ու մահ.

Չեմ հասկանում աշխարհքի

“Կան ու չկան” ես հիմա:

5. Չի գալիս,

Ականջ եմ դրել չի գալիս,

Ձեն եմ լսել էս ձորում,

Կտրել է, էլ չի գալիս: 

Վարժ.6

Նադիր շահը շատ զորեղ,խելացի,ընկերասեր էր։
Թաթուլ իշխանը շատ քաջ,ազնիվ,բարի էր։
Թմկա տիրուհին ագահ,հիմար,դավաճան,խափեբա մի աղջիկ էր։

Առցանց դաս.


 Իմ կարծիքով  Հովհաննես Թումանյանի <<Իմ երգը>> բանաստեղտությունը հարստության,բարության,խաղաղության,անվախության մասին էր, և պետք չէ չար լինել,պետք է լինել ազնիվ։